ندای نزدیکی...

همه تن چشم شده ام و نگاهم را به آسمانت دوخته ام تا ندای نزدیکی ات را با چشمانم لمس کنم...

هلال ماه در آسمان پیداست...

صدایت را شنیدم...

اولین بار نیست...تو همیشه صدایم کردی,اما کجاست آن گوش شنوا...؟؟؟

انگار گوش هایم عادت کرده اند به اینکه یکیشان "در" باشد و دیگری "دروازه"...!!!

اما این بار فرق میکند...اینبار آمده ام تا مهمان سفره ی گرسنگی ات باشم...

هرچند با جسمی گرسنه از سفره ات برمیگردم اما خوب میدانم که عقل و دلم سیرِ سیر خواهند شد...

هر دو مملو از سخاوت و محبت میشوند...

حال تو مرا خواندی,من هم پذیرفتم...

پس منتظرم باش...

وعده ی ما:جاده ی آسمان,خیابان مهتاب,کوچه ی سحر,رأس ساعت دلتنگی...